Gisteravond samen met Hans en Jenneke een lekker dinertje gehad, nu eens geen pasta of pizza maar een lekker mix vlees spies, natuurlijk veel kalfs en varkensvlees maar dit keer van wilde zwijnen. Ook meteen een lunchpakket besteld want ook vandaag zal er geen mogelijkheid zijn om ergens te gaan zitten, of je moet in het gras een plaatsje zoeken.
We beginnen weer op een stijgende asfalt weg maar later duiken we het bos in om weer op een dalende grindweg te gaan lopen, ook op deze grind weg moet je goed uitkijken waar je je voeten neer zet want het zijn toch behoorlijke keien die hier liggen, gisteravond hebben wij het er over gehad, je moet continu naar beneden kijken waar je loopt en je kunt echt weinig links voor of recht van je kijken, dus asfalt is wel gemakkelijker maar ook niet zo mooi.
Vandaag is het vrijdag de 13e, dus je moet oppassen, ja, en dat doe ik dus niet, ik loop zo lekker op het grindpad dat ik de afslag naar links compleet niet gezien heb, op een gegeven moment kijk je weer op je GPS en dan blijkt dat je ineens 3 km verder moet dan een half uurtje geleden. Blijkt dus dat je verkeerd zit, maar nu moet je niet meer naar beneden maar de zelfde weg weer behoorlijk omhoog, afijn, 3 kwartier later en 5 km verder zijn we weer op de goede route.
De route wordt nu een kleiner pad die langs een afgrond gaat, en een behoorlijke diepe ook, gelukkig staan er veel bomen zodat je niet echt de diepte inkijkt maar je moet wel heel goed oppassen, even later kom ik Hen J weer achterop die verbaasd zijn dat ik achter hun loop.
We blijven een poos bij elkaar lopen en tegen 12 uur besluiten we halverwege de tocht om onze lunchpauze te nemen, zij zetten altijd koffie en ik krijg ook een bakje mee, maar wanneer het weer tijd is ga ik iets eerder weg want zowel zij als ik vinden het alleen lopen fijner, wel is het een geruststellend idee dat we in de buurt van elkaar zijn.
De weg blijft mooi, we lopen nog steeds heel zacht naar beneden, ik kom Petra uit Duitsland weer tegen op een bospaadje en we gaan de zelfde kant op.
In de verte zien we Poggio Bustone liggen, een dorpje wat letterlijk tegen de berg is geplakt, schitterend mooi om te zien, ook kijken we uit over het Rietidal waar we morgen onze voetstappen in zullen zetten.
Het dorpje is net zo als we binnenkomen, geen huis heeft een rechte straat, alleen maar berg af op opwaarts, mijn albergue staat bij de kerk en in het boekje staat dat je een paar trappen naar beneden moet nemen, nu, het aantal treden zijn er bijna 100 zo hoog is hoogte verschil hier.
Ik meld me bij het restaurant waar ik vanavond eet maar mijn kamer is, je raad het al weer 100 treden lager in een ander huis, ik word opgewacht door een allervriendelijkste man, hij geeft mij de sleutel No 44 en zegt dat de kamer op de 2e verdieping is, eerst zoeken waar de trap naar de 1e is, gevonden, kom je op de 1e etage moet je zoeken naar de trap op de 2e, blijkt dat je eerst door een andere kamer moet om dan eindelijk op kamer 44 te komen, een mooie kamer dat wel maar douchen moet je op de gang, ook geen probleem maar nu blijkt dat in de douche ook de toiletpot staat, dus tijdens het douchen voorkom je niet dat je alles nat maakt, gelukkig ligt er een trekker waar je de vloer mee droog trekt en de wc pot tja, papier genoeg om droog te maken en een groot gat om het weg te spoelen.
Vanavond eten in het restaurant, samen met Luca de Italiaan, Petra de Duitse en nog een Duitser.
De laatste foto’s zijn het uitzicht van mijn kamer, dat maakt toch ook weer alles goed toch.
Nu jullie ook genieten van het uitzicht waar je naar kijkt en tot morgen
Hans.
oja, Janine, mijn kleren zijn niet zo gewassen als gisteren maar ze zijn wel droog en fris.
Laat een reactie achter