Gisteravond na het eten ging het nog een hele tijd door, 6 Italiaanse pelgrims waren muziek aan het maken en zongen er bij, ook onze gastvrouw die later muzieklerares bleek te zijn zong mee, maar tegen 10 uur was alles rustig en konden wij toch de luiken dicht doen.
Vanmorgen was opeens alles anders, we keken naar buiten en we zagen een grote dichte mist, koud en nat, dus we moesten onze rugzakken overtrekken met de regenhoes onze regenkleding aan trekken en ik heb zelfs mijn thermobroek onder mijn lange broek aan getrokken, handschoenen aan, sjaal om je gezicht, je buff over je hoofd en de capuchon daar weer over dus goed ingepakt gingen we op weg, gevoelstemperatuur onder 0°, windkracht 4 tot 5 pal in je gezicht op weg naar Cruz la Ferro, een afstand van ca 2 km maar wel stevig berg op. Aangekomen zagen we het kruis in de mist wel staan, foto’s gemaakt, hoogt op dat moment was 1505 mtr, maar we moesten nog meer klimmen, 3 km verder zaten we op een hoogte van 1560 mtr en dat was het hoogste punt van vandaag, het bleef vochtig en koud.
We wisten dat het 1e stuk 13 km was en we lopen langs de grote weg, ons wandelpad vol stenen loopt er vlak langs dus we zijn niet ondeugend geweest en zijn natuurlijk niet op de asfalt weg gelopen, er kwamen op zaterdagmorgen toch geen auto’s voorbij.
Na een heel vervelde daling vol met grote stenen en rotsen komen we aan in El anabole, hier drinken we koffie bij een hostel die gerund wordt door een Nederlandse vrouw en haar Ierse vriend, ze zitten hier nu net 3 weken in dit gehuurde pand en hopen natuurlijk dat er veel pelgrims bij hun komen overnachten.
Na deze gezellige stop lopen we het pad verder af naar beneden, op een vervelend stuk met grote rotsen wacht ik tot Elly die langzamer is dan ik er aan komt om haar hier te helpen, het duurt een hele poos wel 5 minuten voor ik haar zie, ze blijkt een PRS gemaakt te hebben, heeft haar vingers geblesseerd, en het bloed stroomt op de grond, bij het schoonmaken met water blijkt dat de vinger bijna moet worden geamputeerd zo groot is de wond, gauw een doekje voor het bloeden erop en dan toch maar verder, we zien wel hoe het zometeen gaat.
We maken er een grapje over, ze staat nu met 2-0 voor, 1 maal een PBS en nu een PRS en Hans is nog steeds op de been gebleven.
Het echt vervelende pad moeten we vervolgen, maar we hebben geluk, de wind is gaan liggen, we komen lager dan 1200 mtr en de wolken hangen nu boven ons, we worden dus niet meer nat van de douw en druppels in de wind, ook de weg wordt beter namelijk droger zodat er minder kans is op uitglijden, Elly loopt nog steeds met de bibbers op het pad om niet nogmaals uit te glijden maar het gaat allemaal prima, we komen weer op een asfalt weg en Elly gaat mij zelfs voorbij, de turbo erop.
Na nog een lange weg over asfalt en later grind lopen we Ponferrada binnen, toch verder dan we dachten en hebben weer meer km gelopen dan in het boekje, nu staat de teller op bijna 29 km, we komen pas om 4 uur in de stad en lopen naar ons uitgezochte hostel, ziet er prima uit en we liggen nu lekker uit te rusten op bed. Hebben gegeten in de stad, de stad is groot, er wonen meer dan 70.000 mensen en het is gezellig in het centrum maar wel koud, er is een processie met kinderen en trommels door de stad en alle ouders, opa’s en oma’s lopen er achter aan, ze dragen allemaal een beeld op een statief en je kunt zien dat ze er veel moeite mee hebben.
Morgen zullen er ook wel processie’s zijn in de stad want we hebben de karren met beelden al zien staan. We wachten er niet op, hebben ons ontbijt al gekocht in de supermarkt want het is zondag dus niets te krijgen op de tijd wanneer wij willen vertrekken.
morgen iets minder kilometers, over een vlakke weg door het dal van Bierzo en dan naar Villafranca del Bierzo, tot morgen.
agqya4
no1zpb
68t002
966l4j