19 juni 2015 Estella 22 km

Verslag van Pastoor Harry Queadvlieg

Dag 12 – 19 juni: zwoegen
Het was vandaag een stroeve strompeldag. Het begon al vóór het vertrek. Ik voelde dat de voeten nog niet goed hersteld waren en de schoenen waren wel beter, maar nog niet goed genoeg. Eigenlijk waren mijn voeten wel toe aan een rustdag, maar ergens wil je ook gewoon verder, ook voor je medewandelaars. Nog eens goed insmeren, afplakken en niet teveel zeuren. “En als je niet verder kunt, bellen we een taxi, dat is helemaal niet duur in Spanje.” Ik weet niet of ik dat graag wilde horen. Maar we vertrokken en besloten aan het begin al dat we zouden stoppen in Estella en niet de herberg één dorp verder wat Hans had voorgesteld. 22 kilometer zouden we dus lopen, niet echt een grote afstand. Maar echt lekker liep het bij mij niet. Ik voelde hoe de schoenen irriteerden. Het lopen zelf ging wel redelijk, de achillespezen leken mij niet meer het probleem, maar voortdurend deed het pijn. In het eerste dorp was er een dokter. De twee anderen vonden dat ik echt naar binnen moest. Dus daar zitten wachten in de wachtkamer en toen bij de dokter. Die sprak alleen maar Spaans!! Ja, hoe leg je dan alles uit. Maar eerst moest de administratie blijkbaar in orde, dus werd mijn verzekeringskaart bestudeerd. Moeilijk natuurlijk voor een Spanjaard. Wat is HMH? Wat is Quaedvlieg? Nou ja, en toen het probleem: op de bank, wat voelen en strekken, de voeten zien er inderdaad dik en opgezwollen uit, wat uitgelegd in Italiaans met een beetje Spaans doorheen en de dokter ging weer achter de computer zitten. Druk tikken… Ik dacht dat er een ingewikkeld recept zou uitkomen, maar hij was in de weer met GoogleTranslate zo bleek. En de gebroken zinnen van Google begreep ik uiteindelijk wel. Niet zo veel aan de hand: wat geïrriteerd, hak verhogen, een zalf ‘inflammatory’ (=Ontsteking. Red.) smeren, een pijnstiller nemen. Zalf had ik wel, pijnstillers ook maar die neem ik toch nog niet en tja de hak verder verhogen… Had ik toch maar meer genomen gisteren bij de schoenmaker. Ik vroeg of de dokter een schoenmaker wist (zonder GoogleTranslate) waarop de dokter antwoordde (met GoogleTranslate) in Estella en anders zou ik een spons van 3 à 4 cm kopen en uitknippen in de vorm van de hak. Dat was wel een idee. In het volgende dorp vonden we een supermarkt en bij het barretje bij de koffie ging ik knutselen met het zakmes en het verbandschaartje aan mijn nieuwe hakverhoging. Perfect was het resultaat niet, maar toch beter dan voorheen en ik kon verder.

Maar mijn collega-wandelaars hadden ook geen beste dag. Hans zat waarschijnlijk te rommelen met de suikerspiegel en liep niet lekker. Diana – natuurlijk ook pas gestart – voelde de benen en had moeite bergop en ik geloof ook bergaf. Het was bovendien af en toe vandaag een lastige route. Misschien lag het aan onze gesteldheid, maar lopen op de oude Romeinse of Middeleeuwse weg was geen pretje. Het weer is ook warmer geworden… Ons tempo van de eerste dagen is er niet meer. Mooi blijft de tocht wel. Het landschap lijkt steeds Spaanser te worden, robuust, droger, geler, van vallei naar vallei, maar ook met een schitterende bermbegroeiing. Het viel mij vandaag echt op welk een veelheid aan soorten bermbloemen we tegenkwamen. Heel kleurrijk en gevarieerd allemaal. Maar we stopten vandaag vaker dan normaal en langzaamaan werd duidelijk: Estella wordt een rustdag. Op het einde van de dag liep ik beter dan in het begin, maar goed herstellen kun je pas echt met een rustdag. Het duurt even voor zo’n beslissing indaalt, maar iedereen legde zich daar opgelucht bij neer.

In Estella zochten we dus niet naar een albergue, maar naar een hostel. Daar mag je immers wel twee nachten blijven. We vonden er uiteindelijk één bij een van de pleintjes in de stad. Toen wij er kwamen om vier uur nog een uitgestorven boel, net zoals alles in de stad. Maar nu om zeven uur ’s avonds is dat een vrolijk gekwetter van jong en oud. De schoenmaker is ondertussen gevonden en een hak van 15mm zit er nu in en van steviger materiaal. Het voelt nog onwennig, maar het moet het gaan doen. Vanavond nog de mis en een heerlijk avondmaal. En morgen? Niets doen!
Buenes noches
Verstuurd vanaf mijn iPad