22 januari 2012 Cape 3 point Ghana

Vandaag is het zondag, ook hier in Ghana wordt er dan niet gewerkt, wel door de moslims want die hadden vrijdag al “zondag”.

Vanmorgen zijn we met de auto naar de Kathedraal in Takoradi gereden. Het is toch meer dan ¾ uur rijden van hier, over de zandwegen gaat het niet zo snel, maar ook over de grote weg kun je geen snelheid maken.Voor ons reed een tankauto, je hoefde helemaal niet goed te kijken dat de achterwielen van de truck wel 40 cm naast het spoor liepen. De auto was zo scheef dat hij bij ons direct van de weg zou zijn gehaald, maar 2 politie controles verder reed hij nog steeds voor ons.

Er zijn hier veel politiecontroles op de doorgaande wegen, ze kijken even in de auto en dan mag je weer verder. Ghana ligt naast Ivoorkust waar net een bloedige strijd tussen 2 presidenten heeft gewoed en waarvoor heel veel mensen gevlucht zijn naar Ghana.

De kathedraal van Takoradi lijkt heel wat maar is vergelijkbaar met de oude Williebrordkerk in Almelo. Er zitten geen ramen in, het is veels te warm daarvoor, overal hangen plafondventilatoren om de kerkgangers maar verkoeling te geven. De viering was in het Engels dus nog redelijk te verstaan. Een groot koor staat dansend op een van de zijaltaren. Er zijn 2 collectes, het gaat wel anders dan bij ons in de kerk, de mensen in de kerk komen allemaal naar voren en gooien dan het geld in de mand voor het altaar. Ook na de communie gebeurd dat, ook door ons en na de 2e keer zijn wij de kerk uitgegaan. Niet om een nog extra collecte te omzeilen maar om de boodschappen te doen. Dan worden omgeroepen wat we toch niet begrijpen, niet te horen.

Buiten kwamen we Ebo tegen, de chauffeur (afgesproken werk) en samen zijn wij zijn vrouw Gina op gaan halen die de hele dag met ons mee zou gaan. We rijden weer langs de politiepost en rijden een klein kwartiertje en dan gaan we een zandweg in. Deze zandweg is redelijk te begaan, tenminste als je de kuilen omzeild. We rijden door verschillende dorpen waar de armoe overheerst, over houten bruggen waar je heel goed het spoor moet houden anders ga je de sloot in en dat is geen pretje met al dat ongedierte dat er rond zwemt. We rijden wel over stevige bruggen zonder leuningen en daar zwemmen de kinderen in het iets breder water wat zo op het oog schoon is maar waar ik niet graag mijn handen in zou wassen.

Na meer dan 1 uur hobbelen komen we aan bij cape 3 point, het zuidelijkste puntje van Ghana waar ook een vuurtoren staat. Deze is gebouwd in 1875 door Nederlanders en vervangen in 1925 door een veel hogere toren, ook door de Hollanders. De natuur is hier prachtig, de zee is hier behoorlijk ruw en slaat tegen de rotsen. Wij zien dat allemaal gebeuren. Ongeveer 50 mtr. hoger. De gids is ook de controleur van de vuurtoren en wij zijn de enige toeristen in 3 dagen. We worden getrakteerd op kokosnoten. Een paar jongens van een jaar of 12 halen die uit de boom en de gids slaat met z’n kapmes de kop eraf zodat wij het sap kunnen drinken, het is werkelijk heerlijk fris, maar het vruchtvlees zelf is iets bitter en wordt dan ook bijna niet gegeten. Ook door mij dus niet. Nadat we de toren hebben beklommen en van het uitzicht hebben genoten gaan we terug naar de auto. Een mooi vrolijk uitgedost stel, 2 zwarten en 3 blanken in Ghanese kleding. Ik heb ook een Ghanees shirt aan, een blauw wit, heel gekleurd en vrolijk.

Na ca 3 km vraag ik Ebo te stoppen voor een foto, ik stap uit en kijk recht tegen een verstopte alcohol stokerij aan. We stappen allemaal uit en de 2 mannen (vader en zoon?) zijn druk in de weer. Op het vuur van hout staan 2 grote olievaten te stoken met 2 stangen eruit waar de alcohol uitdampt. Hij wijst ons op een emmer waar wit vocht in zit en dat blijkt palmwijn te zijn, komt rechtstreeks van de palmboom waarvan het vocht is opgevangen, een hele smerige kroes hangt aan de zijkant uitnodigend om gebruikt te worden wat we dan ook maar doen. Het smaakt heerlijk, het  lijkt een beetje op witte wijn maar is minder doorzichtig, ook zit er niet veel alcohol in maar toch, de mannen zijn geduldig en laten ons rustig foto’s maken. Dan komt er een man hout brengen, zekers 5 grote takken op z’n hoofd, wat een wereld, wat een wereld.

We gaan dezelfde weg weer terug en komen in een vissersdorpje, hier staat een fort van de Engelsen maar we kunnen niet binnen komen, gesloten. Dit dorp, vol met houten, zelfgemaakte uit het bos gehakte boten is druk, haaienvinnen liggen langs de kant van het zandpad, vrouwen lopen met grote manden met vis op hun hoofd naar het iets verder gelegen marktje. Een ding valt ons allemaal op, buiten de grote rommel die overal ligt stinkt het geweldig en we zijn blij dat we iets verder weer normaal kunnen ademen.

Op nog geen 2 km van dit dorp ligt een beach resort, een groot hotel met veel appartementen er rond omheen. Hier komen we 3 Nederlanders tegen die zeer geïnteresseerd zijn in het weeshuis en ook in mijn wandeltocht. Na een heerlijk bord rijst en Kebab gaan we weer naar Egyam weeshuis waar ons weer een verrassing staat te wachten. Geen elektra en geen water. Er is iemand van de elektro company en wat doet ie, hij pakt een snoer, haalt de koperen draden eruit, twist ze in elkaar en draait ze vervolgens om de defecte zekering. Blijkt hij alleen maar een spanningzoeker bij zich te hebben en die werkt ook nog niet. Ik kan het niet meer aanzien en loop weg en ga lekker op mijn balkon zitten op een afstandje, pak mijn ebook en val in slaap.

Groetn uut het weeshuis

Hans uut Twente