17 mei 2012 Kigali

Vandaag is het hemelvaart, maar de werkzaamheden gaan hier gewoon door, dat wil zeggen voor de meeste inwoners van Rwanda maar niet voor ons, want de container zijn nog steeds niet op hun plaats.

Het zit ons dan ook niet mee, vanmorgen zijn we weer bij de containers geweest. Het zijn er 2 en die zijn door de douane bijna helemaal leeg gepakt. Alleen de zware machines staan er nog in. Alle dozen zijn eruit gehaald en op 3 verschillende plaatsen in een hele grote loods gezet. Alles zal uitgezocht moeten worden maar dat kan nog steeds niet.

Afgelopen maandag leek er schot in te zitten, maar de vertegenwoordiger hier heeft dinsdag niet gedaan wat hij moest doen nl de brieven ophalen van het ministerie en dan wegbrengen naar de douane waar de laatste stempel opgezet moest worden. Vanmorgen kwamen we er achter dat die papieren nog steeds niet op de plaats waren waar ze moeten zijn. Dus dat wordt niets meer voor ons.

Wij zijn vanmorgen dan ook naar het kantoor van de KLM gegaan om daar onze tickets te veranderen maar dat lukt niet, we zitten dus vast tot maandagavond hier in Kigali.

Gert en ik zijn na het kantoor van de KLM dan ook maar lopend teruggegaan naar het hotel, ca 12 km en dat hebben we in een 2,5 uur gedaan. Op een gegeven moment hebben we ons brood opgegeten wat we nu altijd ’s morgens eerst bij de bakker ophalen en tijdens het eten kwam een klein jongetje aangelopen in een heel oud en smerig T-shirtje en wees op zijn buik, dus er werd nog een broodje gemaakt met 2 dikke plakken ham en het kind ging zwaaiend weg. Even later kwam er weer een die had gezien wat dat ander kind had, dus no9 een broodje en toen zijn we weggegaan  wat maar goed was ook want toen kwamen ze bedelen om geld.

Gisteren zijn wij bij de broeders op bezoek geweest. Die zorgen voor het weeshuis en de basisschool wat door de stichting wordt gefinancierd. Die hebben daar een timmerwerkplaats en een metaalafdeling. Daarna zijn we naar de basisschool gereden van 7 klassen, tot kinderen van 9 jaar. Er werd druk gewerkt aan nog een school van 3 lokalen voor kinderen van 9-12 jaar die dan zo door kunnen stromen. Bij het kijken in de klassen werden wij begroet door alle staande kinderen die voor ons een liedje zongen, heel bijzonder.

De school staat in een klein dal en tijdens ons bezoek regende het. Het hemelwater wordt opgevangen en voor de tuin gebruikt, maar het water om te drinken is er niet, dat wordt 2 x per dag opgehaald in plastic bakken. Ook heeft de school geen stroom dus er kan ook geen water worden gepompt.

Henk Baan heeft de school toegezegd dat zij 1 generator krijgen voor de stroom en een machine die water maakt van smerig water. Maar ook die staan in de containers of in de loods op dit moment.

Al deze machines moeten ook worden aangesloten, dus er is nog werk genoeg hier te doen.

Na het bezoek van de school zijn we naar het huis van de broeders gegaan. Daar werden we uitgenodigd voor een lunch (het was al half 3) de lunch bestond uit rijst, bruine bonen, gemarineerd vlees, friet en een soort kool wat allemaal koud geserveerd werd. Gelukkig smaakte dit allemaal heel goed.

Kigali is een stad van ongeveer 2 miljoen inwoners, is gebouwd tussen 5 of 6 heuvels dus hier is helemaal niets vlak. Tussen de heuvels zijn allemaal wijken gebouwd en ook tegen de heuvels zijn krotten woningen gebouwd. De infrastructuur, dus de wegen, zijn hier heel goed, 4 baans wegen, goede afwateringen en overzichtelijk. Veel jonge gebouwen waar allemaal kleine winkeltjes in zijn gevestigd. Vanmiddag op onze wandeling naar het hotel zijn wij door zo’n krottenwijk gelopen. Je weet niet wat je ziet, hoe mensen kunnen wonen op z’n heuvel en dit was nog maar een klein gedeelte van de wijk.

Zonet kwamen Henk, Gerard en Johan weer terug met weer slecht nieuws. De kans dat de materialen maandag nog op de plaatst gezet kunnen worden is heel erg klein, dus we maken ons op voor een kleine vakantie hier. Morgen kijken of ze een toerist informatie hebben waar en wat we kunnen gaan doen. Ik weet dat een stukje zuidelijker een kerk staat waar Maria is verschenen dus als dat niet te ver is met een taxi er naartoe.

Uit een zonnig en warm Kigali  allemaal de groetn van

Hans uut Twente